Het is zaterdagmiddag. De klok geeft ongeveer 1 uur aan en ik zit naast Henk Wildeboer en tegenover Bennie van Dartel. Normaliter zijn beide heren bezig met Poolster 4, Appingedam 6 of Noordpool U.F.C. 2, maar tijdens deze pandemie is alles anders. Het is stil op de velden en de leiders van Glimmen 4 zitten hier met een hele andere reden. Het illustere duo stopt na twintig jaar leiding geven aan ‘hun’ Glimmen 4. We pakken een biertje en ik begin te luisteren naar gastcollege over twintig jaar voetballen in de kelderklasse.
1-op-1 met Peter, maar dan anders
Normaliter bestaat deze rubriek uit een ontmoeting tussen Peter en een van onze vrijwilligers. We maken in dit geval graag een uitzondering, door niet een maar twee vrijwilligers in de spotlights te zetten. Waarom? Omdat dit duo veelal in een adem wordt genoemd: Henk en Bennie. Na twintig jaar ploeteren door de noordelijke provincies, verdienen deze heren meer dan een plekje in onze rubriek. Peter heeft de regie even uit handen gegeven, waardoor ik (Richard) de eer had om deze mannen aan de tand te voelen.
Twintig jaar aan anekdotes
Vanwege knieletsel besloot Henk twintig jaar geleden de schoenen aan de wilgen te hangen. De toenmalige speler van het vierde elftal was 42 en werd direct gevraagd om leider te worden: ‘Het heeft wel mijn baan gekost!’. Wanneer we teruggaan in de tijd noemen Henk en Bennie direct een waslijst aan bekende Glimmense namen die in die tijd actief waren in het vierde elftal. Opvallend: hier vallen ook huidige spelers onder. Vier stuks. Bennie met een knipoog: ‘Het verjongt wel een beetje.. een klein beetje.’
Henk en Bennie nemen me mee naar het kampioenschap in Westerlee. Ze zijn het erover eens dat dit misschien wel het beste vierde elftal was in twintig jaar. Henk plaatst een kleine kanttekening, want hier was wel wat hulp van het tweede en derde voor nodig. Het jaar daarop werd entree gemaakt in de vijfde klasse, maar dit was zonder succes.
Sommige wedstrijden blijven altijd bij
Henk begint over memorabele wedstrijden en noemt direct man en paard. Hij dwaalt af naar een duel tegen VEV uit Leek. Thuis werd er met 7-0 gewonnen, uit ging het iets lastiger. Bij aankomst kwamen ze erachter dat de kaarten nog bij Henk in de auto lagen. Normaliter geen probleem, waar het niet dat de auto van Henk nog bij de Groenenberg stond. Deze valse start werkte door op het veld. In de rust stond het vierde elftal met 4-0 achter. Het duo is boos de kleedkamer ingelopen, de watertas en bidons gedropt en hebben vervolgens met een harde klap de deur weer dichtgegooid: ‘We zijn de kantine ingegaan en hebben een kop koffie gedronken.’ Niet geheel zonder resultaat: ‘We wonnen die dag met 4-7!’
De leiders sommen clubs op waar ze graag kwamen: ‘Gaf ons maar de verenigingen op klei. In de stad voetballen vonden we maar niks.’ Henk noemt ook nog een rijtje clubs bij naam, maar deze mag door de lezer zelf worden ingevuld.
Perfect gelegde puzzel
Het zijn prachtige verhalen en wanneer bij het aandachtig luisteren naar Henk zijn verhalen, verschijnt er bij op Bennie zijn gezicht een grote glimlach. Het illustreert dit geweldige duo. Wellicht was het een klein beetje ‘good cop, bad cop’, want Henk was altijd zeer kritisch en scherp in zijn analyses en zijn compagnon Bennie probeerde de scherpe kantjes er wat af te halen met zijn grapjes en brede glimlach als belangrijke wapens. Zelden passen puzzelstukjes beter in elkaar.
Geen sprake van een zwart gat
Na ruim een uur honderduit praten, besluiten we met de toekomst. Wat de heren gaan doen? Wedstrijdjes uitzoeken, biertje erbij en eventueel een balletje trappen met de pasgeboren kleinzoon van Henk. De wedstrijdspanning is in ieder geval niet meer bij. Deze twee prachtige kerels sluiten twintig jaar af in een gekke periode, maar uit het oog zullen we ze gelukkig niet geraken. Heren, dank voor de prachtige verhalen, maar vooral voor twintig jaar leiderschap in weer en wind. Ze zullen jullie ook in Appingedam, Westerlee en zelfs bij v.v. Gorecht ongetwijfeld gaan missen langs de lijn.
